Ταυτότητα: Παρότι τεχνικά ο όρος ακτινίδιο αναφέρεται σε ένα ολόκληρο γένος φυτών της οικογένειας των Ακτινιίδων, πρακτικά εμπορικά διαθέσιμες είναι μόνο μερικές ποικιλίες του είδους Actinidia deliciosa. Από αυτές προέρχονται τα φρούτα που αναγνωρίζουμε ως ακτινίδια ή kiwi, με τον χαρακτηριστικό, ακτινωτό σχηματισμό στο εσωτερικό τους, που τους έδωσε και το όνομα, από το ελληνικό ακτίς. Το φυτό κατάγεται μεν από την Κίνα (από όπου και το όνομα κινέζικο φραγκοστάφυλο, που χρησιμοποιείται καμιά φορά), αλλά έγινε γνωστό όταν καλλιεργήθηκε, στις αρχές του 20ού αιώνα, στη Νέα Ζηλανδία, από όπου πήρε και την κοινή του ονομασία κίουι (kiwi), από το ομώνυμο πτηνό-σύμβολο της χώρας. Το φρούτο, που περιβάλλεται από ένα σχετικό σκληρό, μη βρώσιμο, καφέ περικάρπιο, έχει ζουμερή σάρκα και εκτός των άλλων, την ψηλότερη περιεκτικότητα σε βιταμίνη C από όλα τα φρούτα. Εκτός από την Κίνα και τη Νέα Ζηλανδία μεγάλες καλλιέργειες υπάρχουν στη Χιλή και την Ιταλία, ενώ στην Ελλάδα θα το συναντήσουμε κυρίως στην Πιερία και στην περιοχή του Σπερχειού.
Μορφή: Ροδέλες, με ζωηρό πράσινο χρώμα και τη χαρακτηριστική σειρά από μαύρα σποράκια στο κέντρο.
Αρώματα και γεύση: Το άρωμα του ακτινίδιου είναι λεπτό και θυμίζει κάτι ανάμεσα σε φραγκοστάφυλο και πεπόνι. Στο στόμα επικρατεί η γλύκα, αλλά η φυσική οξύτητα του φρούτου δεν την αφήνει να γίνει δυναστική.
Στην κουζίνα: Δοκιμάστε τα αποξηραμένα ακτινίδια, τα οποία είναι πλούσια σε εδώδιμες ίνες, μόνα τους, ως ένα ευχάριστα γλυκό σνακ ή προσθέστε τα σε κέικ, γλυκά, φρουτοσαλάτες, αλλά και στο πρωινό σας. Ακόμα, μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε μαζί με το αγαπημένο σας τσάι.
Ταιριάσματα: Στην αποξηραμένη του μορφή ταιριάζει με όλα σχεδόν τα γλυκά μπαχαρικά, το βούτυρο, την κρέμα γάλακτος και την κρέμα ζαχαροπλαστικής.
