Ταυτότητα: Το πλιγούρι αποτελεί ένα τρόφιμο ιδιαίτερα αγαπητό στη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο, που η ιστορία του φτάνει τουλάχιστον στο 4.000 π.Χ. με τη βασική τεχνική παρασκευής του να παραμένει απαράλλαχτη στους αιώνες. Πρόκειται λοιπόν για κόκκους, συνήθως σκληρού σιταριού, χωρίς το εξωτερικό περίβλημα τους, αλλά με το φύτρο τους, που «μισοβράζονται», στη συνέχεια αποξηραίνονται και τέλος σπάζονται, σε μικρά ή μεγαλύτερα κομμάτια, ανάλογα με τη χρήση για την οποία προορίζονται. Η ονομασία του προέρχεται μάλλον από το αραβικό burghul, που πέρασε στα τούρκικα ως bulgur, μια λέξη που υιοθετήθηκε, με παραλλαγές, από τις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες, όπως και το πλιγούρι στα ελληνικά. Απαραίτητο συστατικό για πολλά πιάτα στις κουζίνες της Τουρκίας, της Αρμενίας, της Συρίας και των άλλων χωρών της περιοχής, κυκλοφορεί σε τρεις τουλάχιστον εκδοχές, που εξυπηρετούν διαφορετικές μαγειρικές ανάγκες. Χοντροσπασμένο, για σούπες και πιλάφι, μέτριο για ταμπούλε και άλλες κρύες σαλάτες, και λεπτό, που ταιριάζει ιδιαίτερα στο κίμπε και τις κυπριακές κούπες.
Μορφή: Στο Μπαχάρ θα βρείτε και τις τρεις «εκδοχές», από σκληρό σιτάρι, που σημαίνει σε χρώμα καφέ-μπεζ.
Αρώματα και γεύση: Αρώματα ξηρών καρπών και βαθιά γεύση, με λαστιχωτή υφή.
Στην κουζίνα: Μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε απλά μουλιασμένο σε νερό, σε κρύες σαλάτες για παράδειγμα, είτε μαγειρεμένο. Σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση, η αναλογία νερού προς πλιγούρι είναι 2:1, ενώ ο χρόνος βρασμού εξαρτάται από το μέγεθος του κόκκου, με το χοντροσπασμένο να χρειάζεται περίπου 15 λεπτά και το λεπτό 5-6 μόνο.
Ταιριάσματα: Αγαπά τόσο τα φρέσκα μυρωδικά, όπως ο μαϊντανός, ο δυόσμος και ο άνηθος, όσο και τα ξερά μπαχαρικά όπως το κύμινο, η κανέλα και το μπαχάρι. Ταιριάζει με την τομάτα, το λεμόνι, αλλά και το βούτυρο.
