Ταυτότητα: Η πολέντα αποτελεί μία ακόμα από τις περιπτώσεις όπου η ονομασία της πρώτης ύλης και του φαγητού, που προκύπτει από αυτή, ταυτίζονται, δημιουργώντας σύγχυση. Μόνο που εδώ, όπως φαίνεται, το φαγητό προϋπήρχε της πρώτης ύλης. Πραγματικά, η λέξη πολέντα (από το λατινικό puls και πιθανόν το ελληνικό πολτός) για τους Ρωμαίους σήμαινε έναν χυλό, φτιαγμένο από αλεύρι κάποιου κατώτερου δημητριακού, όπως το κεχρί, το αγριοσίταρο και αργότερα το κριθάρι, που υπήρξε για πολλούς αιώνες βασική τροφή των λεγεώνων, αλλά και των φτωχών πληθυσμών του ιταλικού Βορρά. Καταναλωνόταν είτε ως χυλός, είτε αφού στέγνωνε σε ψημένες φέτες. Όταν τον 16ο αιώνα έφτασε το καλαμπόκι από την Αμερική, ο καινούργιος καρπός εκτόπισε σχεδόν ολοκληρωτικά όλους τους άλλους και έτσι ο χοντροαλεσμένος σπόρος του πήρε το όνομα του φαγητού. Την πολέντα, το σιμιγδάλι του καλαμποκιού, εκτός από την Ιταλία θα τη συναντήσουμε σε παραδοσιακά πιάτα σχεδόν σε όλο τον κόσμο, αλλά και στα Βαλκάνια, όπως για παράδειγμα στο κατσαμάκι της Βουλγαρίας ή τη ρουμάνικη μαμαλίγκα.
Μορφή: Η πολέντα που σας προτείνει το Μπαχάρ έχει ανοιχτό κίτρινο χρώμα και πολύ λεπτό κόκκο.
Αρώματα και γεύση: Λεπτό άρωμα καλαμποκιού και γεμάτη γεύση.
Στην κουζίνα: Παρότι η πολέντα, ως πιάτο, μοιάζει απλό, ο παραδοσιακός τρόπος μαγειρέματος είναι εξαιρετικά χρονοβόρος αφού χρειάζονται τουλάχιστον 45 λεπτά πολύ συχνού ανακατέματος πάνω από τη φωτιά για να ετοιμαστεί. Υπολογίστε δε μια αναλογία 5:1 για το νερό και το σιμιγδάλι.
Ταιριάσματα: Η πολέντα είτε με τη μορφή πυκνού ή λιγότερο πυκνού «πουρέ», είτε με τη μορφή στερεού «κέικ», συνοδεύει και συνοδεύεται από κρέατα ραγού, τυριά όπως η γκοργκοντζόλα, κυνήγι, βούτυρο ή χοιρινό λίπος.
