Ταυτότητα: Κατά κυριολεξία, η λέξη ταπιόκα αναφέρεται στο άμυλο που παράγεται από τις κονδυλώδεις ρίζες του μικρού δέντρου Μανιόκα (Manihot esculenta). Κατάγεται από την κοιλάδα του Αμαζονίου, από όπου οι πρώτοι εξερευνητές της Βραζιλίας, οι Πορτογάλοι του Pedro Cabral, το μετέφεραν στην Αφρική αρχικά και στις υπόλοιπες τροπικές και υποτροπικές ζώνες του πλανήτη στη συνέχεια. Η ονομασία του προέρχεται από τη γλώσσα των αυτοχθόνων και σχετίζεται με τον μύθο της θεάς Mani, που είχε την κατοικία της (oca) στις ρίζες του φυτού. Οι κόνδυλοι, για να μετατραπούν σε ταπιόκα, υφίστανται ειδική επεξεργασία, με διπλό σκοπό. Αφενός για να απομονωθεί το άμυλο και αφετέρου για να απομακρυνθεί μια ουσία, που στο ανθρώπινο σώμα μπορεί να μετατραπεί σε υδροκυάνιο. Σχετικά χαμηλής διατροφικής αξίας, μια και το βασικό της συστατικό είναι υδατάνθρακες, φτηνή όμως, η ταπιόκα αποτελεί βασική τροφή για εκατομμύρια ανθρώπους, αλλά και ένα «καινούργιο» υλικό στις δυτικές κουζίνες, με τις «πέρλες» να είναι η δημοφιλέστερη μορφή της.
Μορφή: Μικρές στρογγυλές «πέρλες», με υπόλευκο χρώμα.
Αρώματα και γεύση: Πρακτικά, οι πέρλες της ταπιόκας δεν έχουν άρωμα και γεύση, όταν ενυδατωθούν όμως αποκτούν μια ευχάριστη, μαστιχωτή υφή, που δίνει όγκο και υπόσταση.
Στην κουζίνα: Για να ετοιμάσετε τις πέρλες ταπιόκας, αρκεί να τις ρίξετε σε νερό που βράζει (ή γάλα, αν πρόκειται να τις χρησιμοποιήσετε σε γλυκό) και να συνεχίσετε το μαγείρεμα σε χαμηλή φωτιά, ανακατεύοντας τακτικά, μέχρι να «γυαλίσουν» και να γίνουν διάφανες. Υπολογίστε ότι απορροφώντας υγρό θα διπλασιαστούν, περίπου, σε μέγεθος. Χρησιμοποιείστε τις για να προσθέσετε όγκο σε σούπες και πουρέδες, αλλά και για να δώσετε ενδιαφέρουσα υφή σε κρέμες, τούρτες, παγωτά και φρουτοσαλάτες.
Ταιριάσματα: Η ουδέτερη γεύση τους ταιριάζει σχεδόν με τα πάντα.
