Ταυτότητα: Το δίκοκκο σιτάρι (Triticum turgidum subsp. dicoccum) είναι ένα από τα πρώτα δημητριακά που «εξημέρωσε» και καλλιέργησε ο άνθρωπος, πιθανότατα στην περιοχή της Μεσοποταμίας. Προϋπήρξε επομένως του κοινού σιταριού και για πολλούς αιώνες αποτέλεσε τη βασική πηγή για την παρασκευή ψωμιού, από την Εγγύς Ανατολή και την Αίγυπτο μέχρι τη βόρεια Ευρώπη. Προοδευτικά βέβαια εκτοπίστηκε από άλλα ευγενέστερα, αποδοτικότερα ή ευκολότερα στην καλλιέργεια ή τη διαχείριση τους δημητριακά και περιορίστηκε σε σχετικά μικρές εκτάσεις, σε φτωχά εδάφη, όπως για παράδειγμα σε ορεινές περιοχές της κεντρικής Ιταλίας όπου είναι γνωστό ως faro. Με το ρεύμα που δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια για «υγιεινή διατροφή» αποδόθηκαν στο αλεύρι από δίκοκκο σιτάρι ιδιότητες θεραπευτικές ή βοηθητικές στην αντιμετώπιση διαφόρων παθήσεων, όχι πάντα επιστημονικά τεκμηριωμένες. Επίσης, δεν στοιχειοθετείται με βεβαιότητα, η σχέση του με το δημητριακό που καλλιεργούσαν οι αρχαίοι Έλληνες, κυρίως ως ζωοτροφή, και ήταν γνωστό με την ονομασία ζέα ή ζειά.
Μορφή: Αλεύρι, με ανοιχτό μπεζ-καφέ χρώμα.
Αρώματα και γεύση: Ευχάριστα αρώματα ξηρών καρπών, που θα περάσουν και στη ζύμη. Ιδιαίτερη, γεμάτη, ελαφρά αμυλώδης γεύση.
Στην κουζίνα: Μπορεί να αντικαταστήσει το συμβατικό αλεύρι σε όλες τις παρασκευές. Υπολογίστε μόνο ότι, καθώς περιέχει λιγότερη γλουτένη, «φουσκώνει» λιγότερο, ενώ απορροφά περισσότερη υγρασία και χρειάζεται μια μικρή προσαρμογή στις ποσότητες των συνταγών.
Ταιριάσματα: Καθώς το αλεύρι από δίκοκκο σιτάρι έχει πλούσια γεύση και άρωμα, ταιριάζει ωραία με ξερά βότανα, ελιές, πιπεριές τσίλι, ακόμα και τυρί φέτα στις αλμυρές παρασκευές, ενώ στα γλυκά προτιμά την κανέλα, το τζίντζερ και τη σοκολάτα.
