Ταυτότητα: Η εξημερωμένη αμυγδαλιά (Prunus dulcis ή Prunus amygdalus) εμφανίζεται στις ασιατικές χώρες της ανατολικής Μεσογείου γύρω στο 3.000 π.Χ. για να επεκταθεί σταδιακά στην Αίγυπτο και την Ελλάδα. Ο καρπός της, το αμύγδαλο, αποτέλεσε ένα από τα αγαπημένα τραγήματα ή τρωγάλια (ας τα πούμε μεζεδάκια) στα αθηναϊκά συμπόσια, ενώ συνδέθηκε τόσο με την Ελλάδα, που οι Ρωμαίοι, όταν το γνώρισαν, το ονόμασαν nux greacum, ελληνικό καρύδι δηλαδή. Άλλωστε και η ονομασία του αμύγδαλου στις βασικές ευρωπαϊκές γλώσσες, almond, amande, mandorla, έχει ελληνικές ρίζες. Το ήπιο, μεσογειακό κλίμα της Ελλάδας, ευνοεί την καλλιέργεια της αμυγδαλιάς, με πιο διαδεδομένες τις ποικιλίες Ferragnés και Texas, που δίνουν γλυκούς και εξαιρετικής ποιότητας καρπούς. Ο λεπτός φλοιός που περιβάλλει το σπόρο, είναι πλούσιος σε αντιοξειδωτικά, ενώ του αποδίδονται αντιφλεγμονώδεις και αντιιικές ιδιότητες.
Μορφή: Ολόκληροι σπόροι, με το φλοιό τους, σε ανοιχτό καφέ χρώμα.
Αρώματα και γεύση: Ο φλοιός προσθέτει μια ελαφριά, γήινη νότα στο χαρακτηριστικό άρωμα του αμύγδαλου. Η γεύση είναι γλυκιά, ευχάριστη, με ένα πολύ διακριτικό τανικό άγγιγμα.
Στην κουζίνα: Καταναλώστε τα όπως είναι ως σνάκ, καραμελώστε τα ή περάστε τα στο φούρνο. Αλατίστε τα, προσθέστε τα σε πράσινες σαλάτες, δοκιμάστε τα, σπασμένα, σε σκούρες ζύμες για γλυκά και ψωμιά.
Ταιριάσματα: Αγαπούν τα ξερά φρούτα, την πάπρικα, το αλάτι, τα «γλυκά» μπαχαρικά και τη ζάχαρη.
