Ταυτότητα: Φαίνεται πως οι αρχαίοι Έλληνες είχαν κάποιο είδος αλλαντικού, που έμοιαζε με το σημερινό λουκάνικο και ονομαζόταν ορύα ή χορδή. Η ονομασία, όμως, λουκάνικο, παραπέμπει στη Λουκανία (ή Λευκανία), μια περιοχή της Κάτω Ιταλίας, φημισμένη για αυτό τον τύπο αλλαντικού, που σύμφωνα με τον Ρωμαίο γαστρονόμο Απίκιο ήταν πικάντικο και καπνιστό. Από εκεί, με τις ρωμαϊκές λεγεώνες διαδόθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη, ενώ με τους κονκισταδόρες και τους ιεραπόστολους, σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο. Όπως ήταν φυσικό, κάθε περιοχή δημιούργησε τον δικό της τύπο λουκάνικου, ανάλογα με τις διαθέσιμες πρώτες ύλες, τις γευστικές συνήθειες των κατοίκων και τα αρτύματα, που μπορούσαν να βρουν στη φύση ή να αγοράσουν. Μερικά από αυτά μάλιστα έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλή, όπως για παράδειγμα, της Φρανκφούρτης, της Βιέννης ή της Τουλούζης, ώστε η φήμη τους ξεπέρασε τα όρια της περιοχής καταγωγής τους. Για την Ελλάδα μια τέτοια περίπτωση είναι το λουκάνικο των Τρικάλων, που προέρχεται από χοιρινό κρέας και αρωματίζεται με ένα μείγμα μπαχαρικών στο οποίο κυριαρχεί το πράσο.
Μορφή: Πολύχρωμο μείγμα, όπου ξεχωρίζουν το γκριζοπράσινο του πράσου και το βαθυκόκκινο από το μπούκοβο.
Αρώματα και γεύση: Δίπλα στο πράσο που κυριαρχεί, κάνουν λιγότερο ή περισσότερο αισθητή την παρουσία τους ο κόλιανδρος, οι σπόροι άνηθου, ο σιναπόσπορος, το σκόρδο και το κρεμμύδι. Η γεύση είναι πικάντικη, χάρη στο μπούκοβο και το πιπέρι, με το πράσο να αφήνει έντονο το στίγμα του.
Στην κουζίνα: Ετοιμάστε το μείγμα του κρέατος σύμφωνα με τις προτιμήσεις σας και προσθέστε το μείγμα για τρικαλινό λουκάνικο του Μπαχάρ, σε αναλογία 10-20 γραμμάρια για κάθε κιλό κρέατος. Ανακατέψτε καλά, αφήστε για λίγο να «δέσουν» τα υλικά και είστε έτοιμοι να φτιάξετε τα δικά σας λουκάνικα.
