Ρόδι ξινό σος συμπυκνωμένο Τουρκίας (η Θάλεια προτείνει τον όρο: Ξινό πετιμέζι ροδιού Τουρκίας)
Ταυτότητα: Ο φυσικός χυμός ροδιού συμπυκνώνεται με βρασμό και μετατρέπεται σε πηχτό σιρόπι. Η πρώτη συνταγή για το πετιμέζι ροδιού (Rob-e anar) είναι περσική κι εμφανίζεται –άγνωστο το ακριβώς πότε–στο σημερινό Κιλάν, ορεινή επαρχία κοντά στην Τεχεράνη, γνωστή για τα δάση της άγριας ροδιάς (Punica granatum). Εκεί το γνώρισαν οι Άραβες και διέδωσαν τη χρήση του σε όλη τη Μέση Ανατολή. Το πετιμέζι του ροδιού στα τουρκικά ονομάζεται ναρ (Nar Ekşisi) και αποτελεί βασικό συστατικό της κουζίνας της Αντιοχείας (σημερινή Αντάκια).
Μορφή: Το πηχτό, βαθυκόκκινο πετιμέζι ροδιού είναι παρόμοιο στην όψη με το πετιμέζι από μούστο ή με τη μελάσσα του ζαχαροκάλαμου.
Αρώματα & γεύση: Το τουρκικό πετιμέζι ροδιού είναι σίγουρα το λιγότερο γλυκό από όλα, αλλά και το πιο αρωματικό. Τα αρώματά του είναι ξινά και ανθώδη.
Στην κουζίνα: Χρησιμοποιείται, αντί για ξίδι, σε αρκετές σαλάτες της αραβικής κουζίνας. Η γλυκόξινη γεύση του το κάνει κατάλληλο για μαγειρευτά φαγητά, αλλά χρησιμοποιείται και σε αλοιφώδεις παρασκευές όπως η baba ghanoush (μελιτζάνα, ταχίνι, σκόρδο, λεμόνι) και η muhammara (κόκκινη πιπεριά, καρύδια, ελαιόλαδο, λεμόνι), σε μαρινάδες για το μπάρμπεκιου και σε επιδόρπια. Δίνει ευχάριστη οξύτητα στους πουρέδες λαχανικών (καρότο, γλυκοπατάτα, κολοκύθα). Συνδυάζεται με καρύδια στη σάλτσα του κοτόπουλου fesenjan, ένα από τα διασημότερα πιάτα της ιρανικής κουζίνας. Στη ζαχαροπλαστική αναδεικνύει τα παγωτά βανίλια και καϊμάκι, ενώ λίγο πετιμέζι ροδιού σε ένα ποτήρι ξηρού αφρώδους κρασιού θα έδινε μια διαφορετική εκδοχή του κλασικού κοκτέιλ Kir Royale.
Ταιριάσματα: Συνδυάζεται με το κύμινο, το φρέσκο κόλιανδρο και το καρδάμωμο.
