Ταυτότητα: Ο χουρμάς, από το τούρκικο hurma ή το περσικό xurma, είναι ο βρώσιμος καρπός ενός είδους φοίνικα, που επιστημονικά ονομάζεται Phoenix dactylifera (Φοίνιξ ο δακτυλοφόρος), από το ελληνικό δάκτυλος, το οποίο παραπέμπει στο σχήμα των καρπών. Από παραφθορά του δάκτυλος προέκυψε η ονομασία του χουρμά στα αγγλικά και τα γαλλικά (date και date αντίστοιχα), αλλά στα ελληνικά επικράτησε το τουρκικής προέλευσης hurma, καθώς το λόγιο φοινικοβάλανος, δεν πέρασε στην κοινή χρήση. Το φυτό, που πιθανότατα κατάγεται από την δυτική Ινδία και την περιοχή του Περσικού Κόλπου, καλλιεργείται για τους γλυκείς καρπούς του τουλάχιστον από το 5.000 π.Χ. και αγαπά τις άγονες, θερμές ερήμους του πλανήτη, από τη Σαχάρα μέχρι την Αριζόνα. Οι καρποί του, που εμφανίζονται σε «πολυμελείς» συστοιχίες, αποτελούνται από το προστατευμένο από μια μεμβράνη σαρκώδες ενδοκάρπιο και τον σκληρό σπόρο του φυτού. Πολύ πλούσιοι σε σάκχαρα, περιέχουν επίσης βιταμίνες του συμπλέγματος Β, κάλλιο, ασβέστιο, σίδηρο, μαγνήσιο και εδώδιμες ίνες.
Μορφή: Κυλινδρικοί-οβάλ καρποί που διατηρούν ένα μέρος της υγρασίας τους, με σκούρο καφεκόκκινο χρώμα και λαμπερή «επιδερμίδα».
Αρώματα και γεύση: Τα αρώματα θυμίζουν σταφίδα ή ξερό σύκο, ενώ η, σχεδόν εθιστική, γεύση προσφέρει άφθονη γλύκα.
Στην κουζίνα: Απολαυστικοί ως σνακ, αλλά και σε συνδυασμό με αλμυρά αλλαντικά ή τυριά. Δοκιμάστε τους σε γλυκά, κέικ και μπισκότα. Τους συναντάμε συχνά στις κουζίνες της βόρειας Αφρικής, σε πιάτα με πουλερικά, αρνί και μοσχάρι, ενώ ταιριάζουν καλά με το χοιρινό και το foie-gras.
Ταιριάσματα: Αγαπά τα «ασπρισμένα» αμύγδαλα, τα δυνατά μπαχαρικά, τη βανίλια και τη σοκολάτα.