Ταυτότητα: Το δενδρολίβανο (Rosmarinus officinalis ή Ροσμαρίνος ο φαρμακευτικός), που σε αρκετά μέρη της Ελλάδας θα το συναντήσουμε ως αρισμαρί, από παραφθορά της λατινικής του ονομασίας, είναι ένας πολυετής αειθαλής θάμνος της ίδιας οικογένειας με τη μέντα, το θυμάρι, τη μαντζουράνα και πολλά ακόμα βότανα. Γηγενής της Μεσογείου, φυτρώνει μέχρι σήμερα σε άγρια μορφή, σε πετρώδη, άγονα εδάφη, όπου αποτελεί εξαιρετική τροφή για τις μέλισσες, ενώ αρκετές ποικιλίες του έχουν εξημερωθεί και καλλιεργούνται ακόμα και σε βορειότερες χώρες. Χρησιμοποιήθηκε από πολύ παλιά σε θρησκευτικές τελετές, για στολισμό ναών ή ως καύσιμο αρωματικό (πιθανόν με αυτό συνδέεται και η ελληνική ονομασία δενδρολίβανο), αλλά και σε γαμήλιες τελετές. Αποτελεί ένα από τα αγαπημένα βότανα της μεσογειακής κουζίνας, ιδιαίτερα της Ιταλίας, της νότιας Γαλλίας και της Ελλάδας. Στη μαγειρική, αξιοποιούνται τα λεπτά, σαν βελόνες φύλλα του, είτε φρέσκα, είτε αποξηραμένα, με τα τελευταία μάλιστα να έχουν πιο έντονο άρωμα.
Μορφή: Λεπτές «βελόνες» με γκριζοπράσινο χρώμα.
Αρώματα και γεύση: Το άρωμα του δενδρολίβανου είναι χαρακτηριστικό, έντονο και εύκολα αναγνωρίσιμο. Θυμίζει λίγο πεύκο, μέντα, ευκάλυπτο, αλλά και τζίντζερ, χωρίς να ταυτίζεται με κανένα. Στο στόμα απελευθερώνει τα ίδια αρώματα, μαζί με μια δροσιστική αίσθηση μέντας.
Στην κουζίνα: Αρωματίζει κρέατα ψητά, ιδιαίτερα αρνί ή κοτόπουλο, ανεβάζει τα «άτονα» λαχανικά στο τηγάνι, δίνει άλλη γεύση στα ψάρια του φούρνου. Ρίξτε τα φυλλαράκια στα κάρβουνα και ό,τι ψήνετε θα αποκτήσει απίστευτη νοστιμιά. Μπαίνει σε μαρινάδες και σάλτσες, ταιριάζει με τις φακές, τα ρεβύθια και τα μανιτάρια, ενώ κανείς κρητικός δεν θα φανταζόταν τους «μπουμπουριστούς χοχλιούς» χωρίς αυτό.
Ταιριάσματα: Αλληλοσυμπληρώνεται με τη δάφνη, το θυμάρι, το μαϊντανό, το μυρώνι και το σχοινόπρασο.