Ταυτότητα: «Πιπέρι» σελίμ ή ψεύτικο πιπέρι, αλλά και κίλι, κάνι, λελέ ή νταρ στις διάφορες αφρικανικές διαλέκτους, ονομάζονται οι αποξηραμένοι καρποί του φυτού Ξυλωπία ή Ξυλοπία η αιθιοπική (Xylopia aethiopica). Το δενδρύλλιο της οικογένειας των Αννονιδών είναι ιθαγενές κυρίως των δυτικών ακτών της τροπικής Αφρικής, από τη Σενεγάλη μέχρι την Αγκόλα, σήμερα όμως, οι μεγαλύτερες ποσότητες σελίμ προέρχονται από την Αιθιοπία και την Γκάνα. Το σελίμ ήταν ιδιαίτερα αγαπητό στη δυτική Ευρώπη μέχρι τον 16ο αιώνα, που επικράτησε το πραγματικό πιπέρι που ήρθε από την Ινδία. Έκτοτε, η χρήση του σελίμ περιορίστηκε στη Γαλλία, αλλά κι εκεί ξεχάστηκε μετά το 1960. Εδώ και λίγα χρόνια, επανήλθε στον κόσμο των μπαχαρικών… ως νέο είδος.
Μορφή: Το σελίμ είναι ένα καστανωπό ξυλώδες λουβί, σαν λεπτό φασολάκι, μήκους 3-5 εκ., με εξογκώματα, το οποίο περικλείει μαύρα, μικρά και σκληρά σπέρματα. Επειδή τα φασολάκια του είναι πολύ ινώδη, χρειάζονται κοπάνισμα σε γουδί ή θρυμμάτισμα σε κεραμικό μύλο πιπεριού για να αποδώσουν το άρωμα τους. Αρώματα και γεύση: Τα αρώματά του θυμίζουν ξύλο και ρετσίνι, με νότες καρύδας, γιατί προέρχονται μόνο από το λουβί του και όχι από τα σποράκια του. Η έντονα πιπεράτη γεύση του, στην αρχή παραπέμπει στο πιπέρι κουμπέμπα (Piper cubeba), ενώ στο βάθος διακρίνονται νότες γαριφαλόκαρφου, τζίντζερ και ευκάλυπτου, που δίνουν μια αίσθηση φρεσκάδας. Στην επίγευση ξεχωρίζουν αρώματα μοσχοκάρυδου.
Στην κουζίνα: Το σελίμ ταιριάζει με το λάχανο, το κουνουπίδι και όλα τα λαχανικά-ρίζες (καρότο, σελινόριζα, πατάτα, γλυκοπατάτα, παστινάκη). Αρωματίζει τις σάλτσες των περισσότερων κρεάτων και πουλερικών, τις μαρινάδες, τα τουρσιά, τα ξίδια και τις πίκλες. Ταιριάζει στα θαλασσινά και τα οστρακοειδή, καθώς και στα επιδόρπια σοκολάτας. Στη Σενεγάλη χρησιμοποιείται για άρωμα στον παραδοσιακό καφέ τούμπα (αράμπικα με πιπέρι σελίμ, σε αναλογία 4:1).
Ταιριάσματα: Συνδυάζεται με το μπαχάρι, το τζίντζερ, το γαρίφαλο και το μοσχοκάρυδο. Από τα μυριστικά, του ταιριάζει ο δυόσμος, η μέντα και το μελισσόχορτο.