Ταυτότητα: Αν ήθελε κανείς να διαλέξει το μυρωδικό, ή καλύτερα το ξερό βότανο, που χαρακτηρίζει τις μαγειρικές της Ιταλίας και των χωρών της ανατολικής Μεσογείου, πιθανότατα θα κατέληγε στη ρίγανη. Πραγματικά, τα αποξηραμένα φυλλαράκια και τα άνθη αυτού του φυτού αρωματίζουν, ή τουλάχιστον αρωμάτιζαν παλιότερα, αμέτρητα πιάτα της ελληνικής, της ιταλικής και της τουρκικής κουζίνας. Όλα τα είδη της ρίγανης, που φυσικά κατάγεται από τη Μεσόγειο, όπου και μέχρι σήμερα τη συναντάμε σε άγρια μορφή, ανήκουν στο γένος των Οριγάνων (Origanum) και έτσι συγγενεύουν με τη μέντα, τον δυόσμο και το θυμάρι. Το πιο διαδεδομένο είδος είναι το Ορίγανον το κοινόν (Origanum vulgare), που έχει εξαπλωθεί σε ολόκληρη τη νότια Ευρώπη και σε μεγάλο μέρος της Ασίας, ενώ πιο σπάνιο και περιορισμένο, στη νησιωτική κυρίως Ελλάδα και τη Μικρά Ασία, είναι το Ορίγανον η ονήτις (Origanum onites).
Μορφή: Μάτσα με ολόκληρα κλαράκια ρίγανης, που χάρη στην προσεκτική αποξήρανση διατηρούν το ανοιχτοπράσινο χρώμα των φύλλων και των ανθών τους.
Αρώματα και γεύση: Η ρίγανη είναι από εκείνα τα βότανα που στην αποξηραμένη τους μορφή έχουν ισχυρότερα αρώματα και γεύση. Επίμονο και χαρακτηριστικό άρωμα, που σε μεταφέρει στην ελληνική εξοχή. Γεύση πικάντικη, ελαφρά καυστική στο τελείωμα, με μια ανεπαίσθητη πίκρα.
Στην κουζίνα: Χαρίζει το μοναδικό άρωμά της σε σάλτσες τομάτας, ψητά κρέατα, πίτσες, ψάρια και, για τους Έλληνες, σχεδόν στα πάντα. Η ρίγανη μάτσο του Μπαχάρ είναι ιδανική για να την τρίψετε στη χωριάτικη σαλάτα.
Ταιριάσματα: Ταιριάζει με το βασιλικό, το θυμάρι, τις ελιές, την κάππαρη, τη ρόκα, το σκόρδο και το κρεμμύδι, αλλά και με το δενδρολίβανο και το εστραγκόν.