Ταυτότητα: Ο Φαγόπυρος ή μαυροσίταρο είναι ένα ετήσιο φυτό που καλλιεργείται για τους πλούσιους σε υδατάνθρακες σπόρους του, οι οποίοι καταναλώνονται είτε αυτούσιοι είτε σε μορφή αλεύρου. Το φυτό, που εξημερώθηκε πριν από τουλάχιστον 7.000 χρόνια, πιθανότατα στα υψίπεδα του Θιβέτ, είναι πολύ δημοφιλές στις χώρες της βόρειας και της ανατολικής Ευρώπης, με τη Ρωσία και την Κίνα να κατέχουν τις πρώτες θέσεις της παραγωγής. Η επιστημονική του ονομασία Fagopyrum esculentum (Φαγόπυρον το εδώδιμον) προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις Φηγός (Fagus στα λατινικά), που σημαίνει Οξυά και παραπέμπει στο παρεμφερές πολυγωνικό σχήμα των καρπών των δύο φυτών και Πυρός, που σημαίνει σιτάρι. Παρότι βοτανολογικά ανήκει στην ίδια οικογένεια με τα ξινολάπαθα και το ραβέντι, κατατάσσεται στα ψευδοδημητριακά, ενώ οι σπόροι του δεν περιέχουν γλουτένη, άρα μπορούν να καταναλωθούν από όσους έχουν αλλεργία σε αυτή την ουσία.
Μορφή: Οι σπόροι του Φαγόπυρου έχουν χαρακτηριστικό πολυγωνικό σχήμα και ανοιχτό καφέ χρώμα. Μοιάζουν στο σχήμα, αλλά όχι στο μέγεθος καθώς είναι πολύ μικρότεροι, με τους σπόρους της οξυάς.
Αρώματα και γεύση: Λεπτά αρώματα που θυμίζουν ξηρούς καρπούς και γήινη αίσθηση στη γεύση.
Στην κουζίνα: Στην πραγματικότητα μπορεί κανείς να μεταχειριστεί το μαυροσίταρο όπως περίπου το ρύζι ή οποιοδήποτε άλλο δημητριακό. Μπορεί, για παράδειγμα, να γίνει γέμιση στους λαχανοντολμάδες, να προστεθεί, βρασμένο, σε σαλάτες ή σε μείγματα για χορτοφαγικά μπέργκερς, αλλά και να δώσει τραγανή υφή στα κουλουράκια. Ακόμα, μπορείτε να φτιάξετε μπάρες δημητριακών αλλά και ριζότο ή μάλλον… φαγοπυρότο.
Ταιριάσματα: Αγαπά σχεδόν τα πάντα, έχει όμως μια ιδιαίτερη σχέση με το βούτυρο και το τσιγαρισμένο κρεμμύδι, όπως τουλάχιστον ισχυρίζονται οι Ρώσοι, που το θεωρούν κάτι σαν εθνικό τους δημητριακό.