Ταυτότητα: Το δέντρο Açaí (προφέρεται ασαΐ), είναι ιθαγενές των υγρών και παραποτάμιων περιοχών της νότιας Αμερικής, κυρίως της Βραζιλίας. Η επιστημονική του ονομασία είναι Euterpe oleracea και ανήκει στην οικογένεια των φοινίκων. Η κοινόχρηστη ονομασία του, πάλι, προέρχεται από παραφθορά της λέξης içá-çaí, η οποία σημαίνει «το δέντρο που κλαίει», στη γλώσσα των αυτοχθόνων του Αμαζονίου. Οι καρποί του, που έχουν ένα μεγάλο κουκούτσι και ελάχιστη σάρκα, αποτελούν σημαντικό στοιχείο της διατροφής των φτωχότερων πληθυσμών της βόρειας Βραζιλίας. Αναπτύσσονται σε συστοιχίες και μοιάζουν με μύρτιλα στο χρώμα και στο σχήμα, ενώ έγιναν πολύ δημοφιλείς τα τελευταία χρόνια στη Δύση, καθώς θεωρήθηκαν «υπερτροφή», κυρίως λόγω της περιεκτικότητάς τους σε πολυφαινόλες. Βέβαια, όπως συχνά συμβαίνει, τους αποδόθηκαν και ιδιότητες, που δεν έχουν τεκμηριωθεί επιστημονικά, μέχρι σήμερα τουλάχιστον. Επειδή η διατηρησιμότητα του φρέσκου φρούτου είναι εξαιρετικά περιορισμένη και δεν ξεπερνά τις 2-3 μέρες, στην αγορά θα βρούμε μόνο τον συμπυκνωμένο χυμό και την πούλπα του, σε διάφορες μορφές.
Μορφή: Μικροί κύβοι, με σκούρο μωβ χρώμα και υφή ζελέ.
Αρώματα και γεύση: Λεπτά αρώματα φρούτων του δάσους και σοκολάτας, που γίνονται εντονότερα στο στόμα. Γεύση φρουτώδης και ευχάριστα υπόξινη.
Στην κουζίνα: Πλούσια σε ενέργεια, ασβέστιο, φυτικές στερόλες, εδώδιμες ίνες, ωφέλιμα λιπαρά οξέα και αντιοξειδωτικά, τα açaí berries τρώγονται μόνα τους ως σνακ, αλλά ταιριάζουν όμορφα στο γιαούρτι ή σε μπολ με φρέσκα φρούτα.
Ταιριάσματα: Από πολλούς θεωρούνται ιδανική τροφή για αθλητές. Άλλωστε σε αυτούς οφείλεται και η διάδοσή του σε όλο τον κόσμο.