Ταυτότητα: Τα αφυδατωμένα λεμονάκια, συνήθως από μικρόκαρπες ποικιλίες ή μοσχολέμονα, αποτελούν ένα από τα μυστικά που χαρίζουν στα πιάτα της Μέσης Ανατολής και των μεσογειακών χωρών της Αφρικής την ξεχωριστή, γευστική γοητεία τους. Η αποξήρανσή τους, αφού πρώτα περάσουν από αλατισμένο, βραστό νερό, γίνεται κατά κανόνα στον ήλιο και διαρκεί αρκετές μέρες, μέχρι να αφυδατωθούν τελείως. Περισσότερο συνδεδεμένα με την περσική ή την ιρακινή κουζίνα, όπου θεωρούνται βασικό υλικό, δεν αντικαθιστούν το φρέσκο λεμόνι, αλλά χρησιμοποιούνται κυρίως ως άρτυμα.
Μορφή: Μικροί, σκληροί καρποί με τα χαρακτηριστικά «ζαρώματα» της αφυδάτωσης. Το χρώμα τους εξωτερικά κινείται σε τόνους του καφέ, λιγότερο ή περισσότερο σκούρους. Εσωτερικά, η σάρκα έχει συρρικνωθεί, παίρνοντας ένα μαύρο-καφέ χρώμα.
Αρώματα και γεύση: Αν μυρίσει κανείς ολόκληρο το λεμονάκι, έχει την αίσθηση ότι το σκληρό εξωτερικό περίβλημα κρατά φυλακισμένο τον αρωματικό του πλούτο, αφήνοντας μια πολύ διακριτική αύρα να δραπετεύει. Δοκιμάζοντας όμως τα κομμάτια του στο στόμα βρίσκει όλη τη λεμονάτη ένταση του φρέσκου καρπού, συνδυασμένη με ελαφριά στυφάδα και μια καπνιστή νότα.
Στην κουζίνα: Χρησιμοποιήστε το ολόκληρο, αφού πρώτα κάνετε μερικές τρύπες στο περίβλημά του, με τη βοήθεια μιας χοντρής βελόνας ή ενός μαχαιριού, για να αρωματίσετε και να προσθέσετε λεμονάτη ένταση σε σούπες, μαγειρευτά κρέατα και ψάρια. Βάλτε ένα λεμονάκι στην κοιλιά του ολόκληρου κοτόπουλου όταν το ψήνετε στη σούβλα. Μπορείτε ακόμα να το σπάσετε σε κομμάτια και να το προσθέσετε σε φαγητά, ή να το τρίψετε στον μύλο των μπαχαρικών, αλλά σε αυτή την περίπτωση απομακρύνετε τους σπόρους, γιατί είναι αρκετά στυφοί.
Ταιριάσματα: Ταιριάζει με όλα σχεδόν τα «θερμά» μπαχαρικά, όπως το κύμινο, η κανέλα, το μπαχάρι, το γαρίφαλο, ο κόλιανδρος, το μοσχοκάρυδο και το πιπέρι.