Ταυτότητα: Φορτωμένος με δοξασίες και φόβους, μαγικές και θεραπευτικές ιδιότητες, ο μαϊντανός, που κατάγεται από τη λεκάνη της Μεσογείου, καλλιεργείται συστηματικά από τον άνθρωπο, εδώ και τουλάχιστον 2.500 χρόνια. Ο αρχαιοελληνικός μύθος τον συνδέει με το άτυχο τέλος του Αρχέμορου, που το όνομά του σημαίνει «αρχή θανάτων» και κατά συνέπεια με τον Θάνατο και τον Διάβολο στα χριστιανικά χρόνια. Πέρα όμως από τις όποιες δεισιδαιμονίες, ο μαϊντανός, είναι ένα από τα δημοφιλέστερα μυρωδικά στις κουζίνες της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής, και της βόρειας Αμερικής. Ως φυτό, ανήκει στη μεγάλη οικογένεια των σκιαδοφόρων και πιο συγκεκριμένα στο γένος των Πετροσέλινων (Petroselinum), με πιο διαδεδομένο είδος του το Πετροσέλινο το ούλον (Petroselinum crispum). Από αυτό το είδος ξεχωρίζουν οι ποικιλίες του σγουρού μαϊντανού και του ιταλικού με τα πιο μεγάλα και επίπεδα φύλλα. Εκτός όμως από τα φύλλα και τους βλαστούς, χρησιμοποιούνται τόσο οι ρίζες του, ως λαχανικό, όσο και οι αποξηραμένοι σπόροι ως άρτυμα.
Μορφή: Πολύ μικροί, ωοειδείς σπόροι, με χαρακτηριστικές γραμμώσεις.
Αρώματα και γεύση: Το άρωμα των σπόρων είναι πολύ πιο έντονο από των φύλλων και θυμίζει κάτι ανάμεσα σε θυμάρι και μέντα. Η γεύση έχει την ελαφριά πίκρα του μαϊντανού, αλλά και μια πικάντικη νότα που μοιάζει με της μουστάρδας.
Στην κουζίνα: Δοκιμάστε τους σπόρους ολόκληρους ή ελαφρά σπασμένους, σε μαγειρέματα με λαχανικά, όπως το μπριάμ, αλλά και σε πιάτα με όσπρια. Ακόμα, προσθέστε τους, για ποικιλία, σε μαρινάδες κρεατικών και βινεγκρέτ για σαλάτες.
Ταιριάσματα: Ταιριάζει με όλα τα αρωματικά χόρτα και βότανα, αλλά και με το τζίντζερ και το γκαλανγκάλ.