Ταυτότητα: Το πιπέρι Σετσουάν, που παίρνει το όνομά του από την ομώνυμη επαρχία της Κίνας, στην πραγματικότητα δεν είναι πιπέρι, καθώς δεν προέρχεται από φυτά της οικογένεια των πιπεριδών. Αντίθετα, πρόκειται για τους πικάντικους και αρωματικούς καρπούς ενός αγκαθωτού θάμνου (Zanthoxylum piperitum), που ανήκει στην οικογένεια των εσπεριδοειδών και είναι διαδεδομένος στη νοτιοανατολική Ασία, όπως και άλλα συγγενικά του είδη, με παρόμοια χαρακτηριστικά. Η παράδοση θέλει το πιπέρι Σετσουάν να έρχεται στην Ευρώπη στις αποσκευές του Μάρκο Πόλο και να γίνεται το status symbol της βενετσιάνικης αριστοκρατίας στον 13ο αιώνα, για να παραγκωνιστεί τρεις αιώνες αργότερα από το μαύρο πιπέρι της Ινδίας. Η «ανακάλυψη» της κινέζικης και της γιαπωνέζικης κουζίνας από τους Ευρωπαίους το επανέφεραν στις κατσαρόλες και τις προθήκες τόσο στην πράσινη –άγουρη– όσο και στην ώριμη, καφέ μορφή των καρπών του.
Μορφή: Οι καρποί του κινέζικου πιπεριού, όταν ωριμάσουν, αποκτούν καφεκόκκινο χρώμα και το περικάρπιό τους ανοίγει στα δύο, απελευθερώνοντας έναν σκληρό, μαύρο σπόρο. Ακριβώς στο περικάρπιο συγκεντρώνονται και όλα τα γευστικά και αρωματικά χαρακτηριστικά.
Αρώματα και γεύση: Λεμονάτα και πιπεράτα αρώματα, συναντούν νότες λουλουδιών και ξύλου. Στο στόμα, έχει ένα πολύ ιδιαίτερο κάψιμο, που γίνεται αργά αντιληπτό, αλλά διαρκεί πολύ και δημιουργεί ένα δροσερό «μούδιασμα» στη γλώσσα.
Στην κουζίνα: Απαραίτητο συστατικό στο κινέζικο μείγμα των πέντε μπαχαρικών, προσθέτει μια διαφορετική νότα στον μύλο με τα υπόλοιπα πιπέρια. Ταιριάζει σε όλα τα κρέατα, ιδιαίτερα στο χοιρινό, την πάπια και τη γαλοπούλα, ενώ έχει εξαιρετική σχέση με τα μεγάλα όστρακα, όπως τα χτένια του Αγίου Ιακώβου. Δοκιμάστε το σε γλυκά με σοκολάτα ή σε φράουλες.
Ταιριάσματα: Συνεργάζεται άψογα με το αστεροειδές γλυκάνισο, την κανέλα, το μαραθόσπορο, το γαρίφαλο, το τζίντζερ, το καρδάμωμο και το ξύσμα λεμονιού ή πορτοκαλιού.