Ταυτότητα: Η στέβια μπήκε τα τελευταία χρόνια στη ζωή μας, ως ισχυρός γλυκαντικός παράγοντας που μπορεί να αντικαταστήσει σε αρκετές χρήσεις –αλλά όχι σε όλες– τη ζάχαρη. Προέρχεται από το ομώνυμο γένος φυτών και ακριβέστερα από τα φύλλα του είδους Stevia rebaudiana, που είναι ιθαγενές της τροπικής ζώνης της νότιας Αμερικής. Λέγεται μάλιστα ότι οι ινδιάνοι της φυλής Γκουαράνι της Παραγουάης ήταν οι πρώτοι που αξιοποίησαν τις ιδιότητες του φυτού για να δώσουν γλυκιά γεύση στα ροφήματά τους. Η γλυκαντική δύναμη της στέβια οφείλεται στους γλυκοζίτες της στεβιόλης, μιας ομάδας ενώσεων που μελετήθηκαν μόλις στη δεκαετία του 1930 και μπορεί να έχουν 30-400 φορές μεγαλύτερη ισχύ από τη ζάχαρη. Η στεβιόλη απομονώνεται μέσω μια διαδικασίας εκχύλισης, καθαρίζεται από τις όποιες προσμίξεις, σε βαθμό καθαρότητας τουλάχιστον 95%, και διατίθεται στο εμπόριο σε μορφή σκόνης ή υγρού. Επειδή πρόκειται για ένα καινούργιο προϊόν, σε μερικές χώρες ισχύουν περιορισμοί στη χρήση της μέχρι να μελετηθεί σε βάθος η ασφάλειά του.
Μορφή: Λευκή πούδρα.
Αρώματα και γεύση: Ελαφρά φαρμακευτικά αρώματα στη μύτη. Στο στόμα, μετά την έντονη γλύκα έρχεται το χαρακτηριστικό υπόπικρο τελείωμα, που θυμίζει γλυκόρριζα, και αποτελεί για πολλούς το μεγαλύτερο ίσως μειονέκτημα της στέβια.
Στην κουζίνα: Αντικαθιστά τη ζάχαρη, ιδιαίτερα σε δίαιτες διαβητικών, έχοντας γλυκαντική δύναμη περίπου 300 φορές μεγαλύτερη, χωρίς όμως τις ανεπιθύμητες δράσεις της.
Ταιριάσματα: Τα φρούτα, φρέσκα ή αποξηραμένα, περιορίζουν την υπόπικρη αίσθηση.