Ταυτότητα: Η Βαλεριάνα είναι ένα από τα φυτά που χρησιμοποιούνται στη Δύση αδιάκοπα, για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες, εδώ και τουλάχιστον 2.500 χρόνια. Αυτοφυής στην Ευρώπη και σε ένα μέρος της Ασίας, ήταν γνωστή στους αρχαίους Έλληνες γιατρούς, όπως ο Ιπποκράτης, ο Γαληνός και ο Διοσκουρίδης, που τη συνιστούσαν για την αντιμετώπιση της αϋπνίας και ως αγχολυτικό. Παρότι, στο πέρασμα των αιώνων, της αποδόθηκαν και άλλες θεραπευτικές ιδιότητες, αυτές οι δύο παραμένουν μέχρι σήμερα οι περισσότερο αποδεκτές, αν και όχι απόλυτα τεκμηριωμένες επιστημονικά. Από ολόκληρο το φυτό, τη Βαλεριανή τη φαρμακευτική (Valeriana officinalis), όπως είναι η επίσημη ονομασία της, μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι αποξηραμένες ρίζες της, όπου συγκεντρώνονται και οι περισσότερες δραστικές ουσίες.
Μορφή: Κομμάτι από τη ρίζα, που έχει τη μορφή ριζώματος, με τις λεπτές ρίζες στο κάτω μέρος, σε καφέ χρώμα.
Αρώματα και γεύση: Η οσμή της ρίζας είναι αρκετά επιθετική και όχι ευχάριστη, τουλάχιστον για όλους. Η γεύση κινείται ανάμεσα στο όξινο και το πικρό, με επίμονο τελείωμα σε γήινους τόνους.
Στην κουζίνα: Για να ετοιμάσει κανείς ένα χαλαρωτικό ρόφημα, αρκεί να αφήσει 2-3 γραμμάρια ρίζας βαλεριάνας σε 200 ml βραστό νερό, για 5 λεπτά περίπου. Ακόμα, μπορεί να χρησιμοποιήσει τις αποξηραμένες ρίζες στο μπάνιο, εκχυλίζοντας 100 γραμμάρια ρίζας σε 2 λίτρα βραστό νερό και προσθέτοντάς το στο ζεστό νερό της μπανιέρας.
Ταιριάσματα: Αν θέλετε προσθέστε ζάχαρη ή μέλι.