Ταυτότητα: Το τσάι matcha ή τσάι σε σκόνη, όπως δηλώνει η ονομασία του στα ιαπωνικά, αποτελεί μια εντελώς ξεχωριστή και για πολλούς την κορυφαία ποιότητα τσαγιού. Οι ρίζες του βρίσκονται στην Κίνα του 10ου και του 11ου αιώνα και στην παράδοση του βουδιστικού τάγματος Chan, που στη Δύση είναι γνωστό ως Zen. Οι μοναχοί του τάγματος διέδωσαν την τεχνική παραγωγής και τον τρόπο κατανάλωσης του matcha στην Ιαπωνία, όπου πολύ γρήγορα έγινε δημοφιλές στις ανώτερες τάξεις και εντάχθηκε στην εκλεπτυσμένη τελετουργία του τσαγιού. Η διαδικασία παραγωγής του είναι αρκετά περίπλοκη και δαπανηρή, καθώς τα τεϊόδεντρα (Camellia sinensis), μερικές εβδομάδες πριν τη συγκομιδή, καλύπτονται ώστε να μη δέχονται απευθείας την επίδραση του ήλιου, γεγονός που έχει ως συνέπεια να επιβραδύνεται η ανάπτυξή τους, τα φύλλα να αποκτούν βαθύτερο χρώμα και να αυξάνονται τα επίπεδα της καφεΐνης, των κατεχινών και των αμινοξέων. Συλλέγονται μόνο τα φύλλα από το ανώτερο τμήμα του φυτού, αποξηραίνονται ανοιχτά και όχι τυλιγμένα και «αλέθονται», συνήθως σε μυλόπετρες από γρανίτη, με πολύ αργή ταχύτητα, για να μετατραπούν σε σκόνη.
Μορφή: Λεπτή πούδρα με πράσινο χρώμα.
Αρώματα και γεύση: Η αυξημένη παρουσία της χλωροφύλλης προσθέτει μια χαρακτηριστική, φυτική νότα στη μύτη, ενώ στο στόμα η δυνατή, διακριτικά πικρή, γεύση του, συνδυάζεται με ένα σχεδόν γλυκό τελείωμα.
Στην κουζίνα: Παραδοσιακά, το matcha καταναλωνόταν και συνεχίζει να καταναλώνεται ως ζεστό τσάι και μάλιστα με ένα συγκεκριμένο τυπικό, το οποίο είναι μάλλον απίθανο να συναντήσουμε εκτός Ιαπωνίας. Ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του, όμως, έδωσε έμπνευση σε πολλούς σύγχρονους σεφ, που το χρησιμοποιούν για να αρωματίσουν ή να χρωματίσουν σούσι, τεμπούρες, γλυκά, κέικ, παγωτά, ροφήματα, σοκολάτες, ακόμα και κοκτέιλ.
Ταιριάσματα: Αγαπά τη ζάχαρη, το μέλι, το λεμόνι, το γάλα, τη μέντα και τα υπόλοιπα τσάγια.