Ταυτότητα: Το φασκόμηλο ή φασκομηλιά είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα στον κόσμο φαρμακευτικά και αρτυματικά φυτά. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα ολόκληρο γένος φυτών, με την ονομασία Salvia ή Ελελίσφακος , που ανήκουν στην ίδια οικογένεια με το θυμάρι, τη ρίγανη, το δενδρολίβανο και πολλά άλλα. Από τα περίπου 900 είδη του γένους, μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η Salvia officinalis (ή Ελελίσφακον το φαρμακευτικό), ένας πολυετής, πυκνόφυλλος θάμνος, και τα συγγενικά με αυτήν είδη Salvia pomifera και Salvia fruticosa ή triloba, που συναντάμε περισσότερο στη νότια Ελλάδα και την Κρήτη. Η λατινική ονομασία Salvia παραπέμπει στην ισχυρή πεποίθηση των αρχαίων γιατρών ότι επρόκειτο για ένα μαγικό φυτό με ατέλειωτες θεραπευτικές ιδιότητες (salvere = σώζω, καταπολεμώ), που λειτουργούσε λίγο ως πανάκεια, μια πεποίθηση που πέρασε στη λαϊκή ιατρική πολλών λαών μέχρι σήμερα. Από την άλλη, το ιδιαίτερο, επίμονο άρωμά της δεν άφησε ασυγκίνητους τους μάγειρες του παρελθόντος, όπως δεν αφήνει και τους σύγχρονους.
Μορφή: Αποξηραμένα φύλλα φασκομηλιάς, με ασημοπράσινο χρώμα.
Αρώματα και γεύση: Χαρακτηριστικό, επίμονο άρωμα, με λεμονάτες αλλά και ρητινώδεις νύξεις. Στο στόμα αφήνει μια διακριτικά πικρή νότα, ενώ επαναλαμβάνονται τα αρώματα της μύτης.
Στην κουζίνα: Αγαπημένο μεσογειακό μυρωδικό, έχει σχεδόν ταυτιστεί με την ιταλική κουζίνα και πιάτα όπως το σαλτιμπόκα αλά ρομάνα ή το όσσο-μπούκο. Αρωματίζει σχεδόν τα πάντα, κρέατα, ιδιαίτερα το μοσχάρι και το χοιρινό, πουλερικά, κυνήγι, λαχανικά, πατάτες, ζυμαρικά, αυγά και σούπες. Παραμένει βέβαια πάντα ένα υγιεινό ρόφημα.
Ταιριάσματα: Η ισχυρή του προσωπικότητα αναζητά το ίδιο δυνατούς συμπρωταγωνιστές, όπως για παράδειγμα, το τζίντζερ, το πράσινο πιπέρι, το σκόρδο ή το δενδρολίβανο, και επιβάλλει προσοχή στις ποσότητες.