Ταυτότητα: Η ονομασία μπούκοβο περιγράφει, στις περισσότερες βαλκανικές χώρες, την αποξηραμένη και τριμμένη σάρκα, μαζί με τα σπόρια, διάφορων ποικιλιών πιπεριάς του γένους των Καψικών (Capsicum), κυρίως του είδους Capsicum annuum. Άλλες από αυτές είναι ελάχιστα έως καθόλου καυτερές και άλλες, όπως οι «τσούσκες» της Φλώρινας, μπορεί να φτάνουν την ένταση μιας πιπεριάς καγιέν. Η προέλευση της ονομασίας μάλλον συνδέεται με το ομώνυμο χωριό ανάμεσα στη Φλώρινα και το Μοναστήρι, που σήμερα βρίσκεται στην πλευρά της ΠΓΔΜ, καθώς οι κάτοικοί του θεωρούνταν σπουδαίοι καλλιεργητές πιπεριάς και οι πρώτοι που εμπορεύθηκαν το άρτυμα από τους αποξηραμένους καρπούς της. Το μπούκοβο είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στη βόρεια Ελλάδα, όπου αποτέλεσε για πολλές δεκαετίες το «πιπέρι του φτωχού», αντικαθιστώντας το πολύ ακριβό μαύρο πιπέρι. Ανάλογα με την ποικιλία ή τις ποικιλίες πιπεριάς που θα χρησιμοποιηθούν ή την ανάμειξη που θα γίνει, μπορεί να είναι γλυκό, μέτρια ή πολύ καυτερό.
Μορφή: Οι διακυμάνσεις του κόκκινου, από το φωτεινό ως το σκούρο, της τριμμένης σάρκας της πιπεριάς, συναντούν το πορτοκαλί των σπόρων.
Αρώματα και γεύση: Τα γήινα και ελαφρά όξινα αρώματα της πιπεριάς κυριαρχούν στη μύτη. Στο στόμα το κάψιμο είναι μέτριο, ευχάριστο, ιδιαίτερα τις κρύες χειμωνιάτικες μέρες, και με ωραία διάρκεια.
Στην κουζίνα: Προσθέτει θέρμη, άρωμα και χρώμα σε σούπες, όσπρια, κρέατα στη σχάρα, σε μείγματα μπαχαρικών και μαρινάδες. Αν αγαπάτε τις πικάντικες γεύσεις, χρησιμοποιήστε το για να αρωματίσετε λάδια και τουρσιά ή φτιάξτε «το δικό σας» σκορδοστούμπι.
Ταιριάσματα: Ταιριάζει ιδιαίτερα με το κύμινο, τον κόλιανδρο, το κρεμμύδι, το σκόρδο, τη ρίγανη και το θυμάρι.