Ταυτότητα: Λιγότερο ίσως γνωστό από το καφέ «αδελφάκι» του, αλλά και με διαφορετικό χαρακτήρα, το πράσινο πιπέρι του Σετσουάν προέρχεται επίσης από τους καρπούς των θάμνων Zanthoxylum και ιδιαίτερα του είδους Z. piperitum, που είναι περισσότερο διαδεδομένο στην Κίνα. Οι καρποί συλλέγονται πριν φτάσουν στην πλήρη ωριμότητα, όσο δηλαδή διατηρούν το πράσινο χρώμα τους. Στη συνέχεια αποξηραίνονται στον ήλιο μέχρι να ανοίξουν, αφήνοντας να φανεί ο μαύρος, γυαλιστερός σπόρος στο εσωτερικό τους.
Μορφή: Μικροί, μισάνοιχτοι κόκκοι, που μοιάζουν στο μέγεθος με του μαύρου πιπεριού, σε πολύ σκούρο γκριζοπράσινο χρώμα.
Αρώματα και γεύση: Όλα τα αρωματικά και γευστικά στοιχεία βρίσκονται στον εξωτερικό φλοιό, ενώ ο μαύρος σπόρος δεν προσφέρει τίποτε, εκτός ίσως από μια υπόπικρη γεύση και μια, όχι ευχάριστη, αίσθηση άμμου στο στόμα, όταν τον μασήσουμε. Στη μύτη κυριαρχούν τα φρέσκα λεμονάτα αρώματα που θυμίζουν λάιμ, ενώ πιο πίσω εμφανίζονται πιπεράτες νότες λουλουδιών και τσαγιού. Στο στόμα, χωρίς να είναι καυτερό, αφήνει ένα δροσιστικό μούδιασμα μαζί με διακριτική οξύτητα.
Στην κουζίνα: Τρίψτε το στο μύλο είτε μόνο του είτε μαζί με άλλα πιπέρια. Αν το χρησιμοποιήσετε ολόκληρο καλό είναι να απομακρύνετε τα μαύρα σποράκια. Ταιριάζει εξαιρετικά με ψάρια, λευκά κρέατα και πουλερικά. Προσθέτει λεμονάτη φρεσκάδα σε όλα τα μείγματα πιπεριών, ενώ αποτελεί βασικό μπαχαρικό της κινέζικης κουζίνας.
Ταιριάσματα: Αγαπά τις πιπερίτσες τσίλι, το τζίντζερ, το αστεροειδές γλυκάνισο και το καρδάμωμο.