Ταυτότητα: Όπως ισχυρίζονται οι ιστορικοί της διατροφής, πιθανότατα οι τηγανίτες, ταγηνίες για τους αρχαίους Έλληνες, από το τάγηνον, που σήμαινε τηγάνι, υπήρξαν η πρώτη μορφή κατανάλωσης δημητριακών από τον άνθρωπο. Τα ελάχιστα υλικά, ο υποτυπώδης εξοπλισμός και ο σχεδόν αμελητέος χρόνος που απαιτούνται, δικαιολογούν αυτή την υπόθεση, όπως και η διάδοσή τους, με διάφορες παραλλαγές και ονόματα, σε ολόκληρο τον κόσμο, παλιό και νέο. Μπλίνις στη Ρωσία, κρέπες στη Γαλλία, ντόζα στην Ινδία, ρισίκι στο Πακιστάν και βέβαια πανκέικς στην Αγγλία, από όπου πέρασαν με τους εποίκους στη βόρεια Αμερική, για να γίνουν σχεδόν αναπόσπαστο κομμάτι του αμερικάνικου πρωινού, όπως και αν λέγονται, στη βάση τους βρίσκεται ένας χυλός από αλεύρι (συνήθως δημητριακών και πιο σπάνια οσπρίων ή ρυζιού) και νερό. Επιπλέον, ανάλογα με τις παραδόσεις κάθε περιοχής, ο χυλός μπορεί να περιέχει λάδι, αυγό, ζάχαρη, γάλα και αλάτι. Το μείγμα για πανκέικ του Μπαχάρ, έχει όλα όσα χρειάζονται για να ετοιμάστε αφράτες και νόστιμες τηγανίτες, προσθέτοντας μόνο νερό.
Μορφή: Λεπτή σκόνη, με υπόλευκο χρώμα.
Αρώματα και γεύση: Χωρίς ιδιαίτερο άρωμα στη μύτη, εκτός ίσως από μια διακριτική νότα βανίλιας. Στο στόμα, η ζάχαρη και το αλάτι ισορροπούν ευχάριστα.
Στην κουζίνα: Ανακατέψτε, κατά προτίμηση στο μίξερ, το μείγμα πανκέικ με νερό, σε αναλογία 100 γραμ. μείγμα προς 80 γραμ. νερό, μέχρι να αποκτήσει απαλή και ομοιόμορφη υφή. Εκτός από τηγανίτες, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το μείγμα ως βάση για να δημιουργήσετε μπισκοτάκια με κομμάτια σοκολάτας, ζύμη για πίτσα, τηγανητά «δαχτυλίδια» μήλου και πολλά ακόμα.
Ταιριάσματα: Οι τηγανίτες αγαπούν το μέλι, τις μαρμελάδες, τη σοκολάτα, τους ξηρούς καρπούς, αλλά και τις αρμυρές γεύσεις.