Ταυτότητα: Σουμάκ ή σουμάκι είναι η κοινόχρηστη ονομασία για τα φυτά του γένους Rhus, το οποίο περιλαμβάνει περισσότερα από 30 είδη θάμνων. Ανάμεσά τους ο Rhus coriaria (Ρους ο βυρσοδεψικός), που δίνει και το ομώνυμο μπαχαρικό. Ο θάμνος αυτός, που είναι ιθαγενής στη λεκάνη της Μεσογείου και στη δυτική Ασία, χρησιμοποιήθηκε παλιότερα στη βυρσοδεψία, εξ ου και η ονομασία του, χάρη στην πολύ υψηλή του περιεκτικότητα σε τανίνες. Όπως χρησιμοποιήθηκε και στη λαϊκή ιατρική, αφού για τους ίδιους λόγους, του αποδόθηκαν φαρμακευτικές ιδιότητες. Το ομώνυμο μπαχαρικό προέρχεται κυρίως από τον φλοιό και το περικάρπιο των αποξηραμένων καρπών του, που στο εμπόριο βρίσκονται συνήθως αλεσμένοι και σπανιότερα ολόκληροι.
Μορφή: Οι μικροί σπόροι, ή για την ακρίβεια οι αποξηραμένοι καρποί του σουμάκ, θυμίζουν τη φακή στο μέγεθος και το σχήμα. Έχουν ένα λεπτό φλοιό και περικάρπιο, σε βαθύ κόκκινο ή καφεκόκκινο χρώμα, πολύ πλούσιο σε χρωστικές και τανίνες, που περικλείει έναν σκληρό, σκούρο καφέ σπόρο.
Αρώματα και γεύση: Το άρωμα του ολόκληρου καρπού είναι διακριτικά λεμονάτο, ενώ η γεύση, που φυσικά βρίσκεται στο περικάρπιο, είναι ευχάριστα όξινη και αρκετά στυφή.
Στην κουζίνα: Η πιο συνηθισμένη χρήση των ολόκληρων καρπών είναι η εκχύλισή τους σε ζεστό ή κρύο νερό, για τη δημιουργία δροσιστικών, αναζωογονητικών ροφημάτων, με την προσθήκη ανθρακούχου νερού ή σόδας. Στις αραβικές κουζίνες, που αγαπούν πολύ το σουμάκι, βράζουν τους αποξηραμένους καρπούς σε νερό, μέχρι να δημιουργηθεί μια πυκνή σάλτσα, όξινη και στυφή, την οποία προσθέτουν σε κρέατα και λαχανικά. Την ίδια τεχνική εφάρμοζαν και οι Ρωμαίοι πριν από πολλούς αιώνες.
Ταιριάσματα: Ταιριάζει με το λεμόνι, το τσίλι, το μπαχάρι, το δυόσμο και τον κόλιανδρο.